گله گله غازها 

از دریا  بسمت دشت  

آواز خوانان

 پرواز میکنند 

و نگاهی که از پشت پنجره 

در سکوت 

واژه ها را پرواز می دهد 

و شعر را 

در تنهائی مینویسد

ٔFlock After Flock Of Geez

From the sea

While singing 

flying 

to the plains

And an eye 

Behind a large window 

In silence 

Flies the words

And poem is written 

In solitude

خفقان 

 هر روزه جولان می دهند 

 در فضای زندگی ما 

 

با سایه های شوم خود 

تا کی میشود پنهان ماند

در این فضای سر زدن 

پر زدن بهتر است از 

پرپر زدن 

-------

سالهای سیاه تهران